Wstęp
1. Mija 50 lat od opublikowania Instrukcji Musicam sacram służącej wprowadzeniu w życie
Konstytucji o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium Soboru Watykańskiego II. Kościół jest
wdzięczny Bogu za odnowę życia liturgicznego, którą umożliwiło nauczanie soborowe.
Zaznaczono w nim, że muzyka, a zwłaszcza śpiew kościelny związany ze słowami, jest nieodzowną
oraz integralną częścią uroczystej liturgii. Już wcześniej Pius XII w encyklice o muzyce
kościelnej Musicae sacrae disciplina podkreślił, że inne rodzaje sztuki: architektura, malarstwo
czy rzeźbiarstwo, przygotowują tylko godne miejsce świętym obrzędom, muzyka sakralna spełnia
uprzywilejowaną rolę w samym sprawowaniu świętych ceremonii i obrzędów.
2. Wspomniana Instrukcja Musicam sacram Świętej Kongregacji Obrzędów z 1967 roku, a na
gruncie polskim Instrukcja Episkopatu Polski o muzyce liturgicznej po Soborze Watykańskim II z
1979 roku, szczegółowo omówiły wskazania soborowej konstytucji. Po nich ukazały się jeszcze
inne dokumenty Stolicy Apostolskiej poświęcone liturgii. Do wielu z nich odwołuje się niniejsza
Instrukcja, przypominając zapisane tam normy, które powinny być realizowane w życiu
liturgicznym.
3. Zachodzące przemiany społeczne i kulturowe oraz postępująca sekularyzacja życia dotykają także
liturgii. Przyczyna tego zjawiska tkwi przede wszystkim w fałszywym poczuciu wolności oraz
nieznajomości nauki Kościoła. Wierni mają prawo, aby władza kościelna sprawowała
kierownictwo nad świętą liturgią, aby liturgia nie była postrzegana jako prywatna własność
kogokolwiek, ani samego celebransa, ani wspólnoty, w której sprawuje się sakramenty. W tym
kontekście istnieje również potrzeba bardziej wnikliwego spojrzenia na problemy związane z
muzyką w Kościele w Polsce.
Aby przeczytać cały dokument, kliknij tutaj: pobierz plik pdf
